سامانه برق اضطراری
سامانه برق اضطراری نوعی از سامانههای پشتیبان است که در زمان بحران و یا وقتی که سامانههای معمولی از کار میافتند مورد استفاده قرار میگیرند. سامانههای قدرت اضطراری شامل ژنراتورها، سلولهای سوختی، سامانههای نوری، و دستگاههای دیگر میشود. از این سامانهها در طیف گستردهای از مراکز مانند خانههای مسکونی، بیمارستانها، آزمایشگاههای علمی، مراکز داده، مخابرات و در تجهیزات مدرن کشتیهای نیروی دریایی استفاده میشود.
کاربردها
در ساختمانها و مکانهای عمومی در هنگام قطعی برق شهر برخی تجهیزات مهم ممکن است نیاز به ادامهٔ کار داشته باشند از جمله:
- آسانسورها
- درهای اتوماتیک
- سیستمهای گرمایش، سرمایش و تهویهٔ مطبوع
- پمپهای تأمین فشار آب و پمپهای آتشنشانی
- سرور ها و مراکز داده
روشنایی
انواع منابع تغذیه اضطراری را میتوان بر پایهٔ روش تأمین انرژی در زمان قطعی برق دسته بندی کرد. برخی منابع از باتری برای تولید انرژی استفاده میکنند که اینگونه منابع از نظر مدت زمانی که میتوانند برق را تأمین کنند محدود هستند. برخی دیگر از منابع از موتور مکانیکی و ژنراتور بهره میبرند که تا زمانی که سوخت موتور مکانیکی فراهم باشد میتوانند برق اضطراری را حفظ کنند. یک عامل مهم دیگر در تقسیمبندی این سامانهها مدت زمانی است که طول میکشد تا سامانهٔ برق اضطراری جای شبکهٔ برق اصلی را بگیرد. برخی از سامانهها میتوانند بدون تأخیر (تنها با چند میلیثانیه تأخیر) برق اضطراری را وارد مدار کنند. اینگونه از سامانهها معمولاً از باتری برای تأمین انرژی استفاده میکنند و در اتاقهای عمل، اتاقهای رایانه و سامانههای نظامی استفاده میشوند. دستهٔ دیگری از سامانهها برای تأمین برق اضطراری از موتور مکانیکی و مولد استفاده میکنند که به علت زمانبربودن راهاندازی، این سامانهها معمولاً دارای مدتی تأخیر در وصل هستند. همچنین سامانههای ترکیبی نیز وجود دارند.
در سیستمهای ایمنی و حفاظتی (مانند اعلام حریق، دوربین مدار بسته و دزدگیر) یک باتری خشک (معمولاً ۱۲ یا ۲۴ ولت دیسی) در تابلوی اصلی وظیفهٔ تأمین برق در مواقع اضطراری را بر عهده دارد. یوپیاسها برای تجهیزات حساس که نیاز به تأمین برق و جلوگیری از ورود اختلالات شبکهٔ بیرونی (از نظر ولتاژ و فرکانس مطلوب) به این تجهیزات را دارند استفاده میشوند (مثلاً در رایانهها و تجهیزات مخابراتی حساس دیگر).